Impact of touch on children's depression

Document Type : Research Paper

Authors

• alireza safari ¹
• Vahid Sadeghi-Firoozabadi ²
• hasan baniasadi shahrbabak ³
• saeed imani ⁴
• mahdieh delavari ⁵

¹ MA in Clinical Psychology Azad University,Tehran Islamic Department Of Psychology,Science & Research Branch

² Assistant Professor Department of Psychology Faculty of Education & Psychology Shahid Beheshti University

³ asistant professor of departmant of psychology shahid bahonar university of kerman

⁴ asistant professor of departmant of psychology shahid beheshti university of tehran

⁵ MA in psychology azad university zarand

Abstract

Abstract
The purpose of this study was to investigate the effect of touch on depression in children. To this end, 20 girls and 20 boys aged 12-7 years were selected using cluster sampling from 20 centers under support of well-fare organization of Kerman. The research method is quasi-experimental (pre-test and post-test). After selecting the subjects ,Children's Depression Scale-Parent Questionnaire (CDS-P) by Lang and Tisher (1987) was employed and Children whose marks were over 175 were selected.Then,touch intervention (patting, punching, kissing, embracing, tickling and grooming) on children was done by teachers Daily for 60 minutes. After ten weeks touch intervention, CDS-P was administered again.The results of t test are shown that touch intervention was effective (p= 001) in decreasing the depression among children and in all of the subscale of CDS-P except Miscellaneous P Items. Moreover: repeated measure ANOVA revealed that the interaction effect between touch and care duration in decreasing of depression was found significant.According to the results, it is recommended to use the touch technique to treat and reduce depression in children.

Keywords

• Touch
• Depression
• children

20.1001.1.22285516.1397.9.33.8.2

Main Subjects

• Psychological Models and Methods

---

References

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر لمس بر افسردگی کودکان است. بدین منظور، تعداد 20 دختر و 20 پسر 12-7 ساله با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای از 20 مرکز تحت پوشش سازمان بهزیستی شهرستان کرمان انتخاب شدند. روش پژوهش از نوع شبه تجربی(پیش آزمون- پس آزمون) می باشدکه پس از انتخاب آزمودنی ها، مقیاس افسردگی کودکان فرم والدین(CDS-P) ساخته شده توسط لانگ و تیشه(1987) اجرا شد و کودکانی که نمره آنان در آزمون بالاتر از 175بود، انتخاب شدند. سپس مداخله لمس(نوازش کردن، دست کشیدن، غلغلک دادن، در آغوش گرفتن، بوسیدن و آراستن) توسط مربیان هر روز به مدت 60 دقیقه بر روی کودکان انجام شد. پس از 10 هفته، مجددا آزمونافسردگی کودکان(CDS-P) اجرا شد. نتایج آزمونt  نشان داده که لمس بر کاهش افسردگی کودکان و در خرده مقیاس های آزمون به غیر از خرده مقیاس لذت و خوشی متفرقه، اثر معنادار دارد. علاوه بر این، نتایج تحلیل واریانس با اندازه ‌گیری‌های مکرر نشان داد که اثر متقابل لمس و مدت نگهداری بر کاهش افسردگی، معنی دار است. با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود در درمان و کاهش افسردگی کودکان از روش لمس استفاده شود.